اخبار

اتاق های تمیز مجموعه ای از امکانات ویژه با الزامات ویژه برای زیرساخت ها، نظارت بر محیط زیست، ظرفیت کارکنان و بهداشت هستند. نویسنده: دکتر پاتریشیا سایتک، صاحب CRK
حضور روزافزون محیط‌های کنترل‌شده در تمامی حوزه‌های صنعت، چالش‌های جدیدی را برای پرسنل تولید ایجاد می‌کند و در نتیجه انتظاراتی را از مدیریت برای اجرای استانداردهای جدید ایجاد می‌کند.
داده های مختلف نشان می دهد که بیش از 80 درصد از حوادث میکروبی و غبار بیش از حد ناشی از حضور و فعالیت پرسنل در اتاق های تمیز است. در واقع، ورود، جایگزینی و جابجایی مواد خام و تجهیزات می تواند منجر به انتشار مقادیر زیادی ذرات شود که در نتیجه عوامل بیولوژیکی از سطوح و مواد پوست به محیط منتقل می شود. علاوه بر این، تجهیزاتی مانند ابزار، محصولات نظافتی و مواد بسته بندی نیز تأثیر بسزایی در عملکرد اتاق تمیز دارند.
از آنجایی که پرسنل بزرگترین منبع آلودگی در اتاق های تمیز هستند، مهم است که بپرسیم چگونه می توان به طور موثر انتشار ذرات زنده و غیر زنده را کاهش داد تا الزامات ISO 14644 را در حین جابجایی پرسنل به منطقه تمیز انجام دهیم.
از لباس مناسب برای جلوگیری از انتشار ذرات و عوامل میکروبی از سطوح بدن کارگران به محیط کار استفاده کنید.
مهم ترین عامل در جلوگیری از انتشار آلودگی در اتاق های تمیز، انتخاب لباس اتاق تمیز متناسب با سطح تمیزی است. در این نشریه ما بر روی لباس‌های قابل استفاده مجدد با رتبه ISO 8/D و ISO 7/C تمرکز خواهیم کرد و الزامات مواد، قابلیت تنفس سطح و طراحی خاص را توصیف می‌کنیم.
با این حال، قبل از اینکه به الزامات لباس اتاق تمیز نگاهی بیندازیم، به طور خلاصه در مورد الزامات اولیه پرسنل اتاق تمیز ISO8/D و ISO7/C صحبت خواهیم کرد.
اول، برای جلوگیری موثر از انتشار آلودگی در اتاق تمیز، لازم است در هر اتاق تمیز یک SOP دقیق (رویه عملیات استاندارد) که اصول اولیه عملیات اتاق تمیز در سازمان را تشریح می کند، ایجاد و اجرا شود. چنین رویه‌هایی باید به زبان مادری کاربر نوشته، اجرا، درک و دنبال شوند. همچنین در آماده سازی، آموزش مناسب پرسنل مسئول عملیات منطقه کنترل شده و نیز الزام به انجام معاینات پزشکی مناسب با در نظر گرفتن خطرات شناسایی شده در محل کار مهم است. بررسی تصادفی دست‌های کارمندان از نظر تمیزی، آزمایش بیماری‌های عفونی، و حتی معاینات منظم دندانپزشکی تنها بخشی از "سرگرمی" است که در انتظار تازه واردان به اتاق تمیز است.
ورود به اتاق تمیز از طریق یک قفل هوا است که برای جلوگیری از آلودگی متقاطع به خصوص در مسیر ورودی طراحی و مجهز شده است. بسته به نوع تولید، قفل های هوا را بر اساس درجه تمیزی فزاینده تقسیم می کنیم و یا قفل های هوای دوش را به اتاق های تمیز اضافه می کنیم.
اگرچه ISO 14644 الزامات نسبتاً آرامی برای سطوح تمیزی ISO 8 و ISO 7 دارد، سطح کنترل آلودگی هنوز بالاست. این به این دلیل است که محدودیت‌های نظارتی برای ذرات معلق و آلاینده‌های میکروبی به قدری بالا است که به راحتی می‌توان این تصور را ایجاد کرد که ما دائماً آلودگی را زیر نظر داریم. به همین دلیل است که انتخاب لباس مناسب برای کار، بخش مهمی از برنامه کنترل آلودگی است که نه تنها انتظارات راحتی، بلکه انتظارات طراحی، مواد و تنفس را نیز برآورده می کند.
استفاده از لباس های محافظ می تواند از انتشار ذرات و عوامل میکروبی از سطوح بدن کارگران به محیط کار اطراف جلوگیری کند. رایج ترین ماده ای که برای ساخت لباس های اتاق تمیز استفاده می شود پلی استر است. این به این دلیل است که این ماده بسیار ضد گرد و غبار و در عین حال کاملاً قابل تنفس است. توجه به این نکته مهم است که پلی استر ماده ای شناخته شده است که دارای بالاترین سطح خلوص ISO است، همانطور که توسط پروتکل CSM (مواد مناسب اتاق تمیز) موسسه Fraunhofer لازم است.
فیبر کربن به عنوان یک افزودنی در تولید لباس های اتاق تمیز پلی استر برای ایجاد خواص آنتی استاتیک اضافی استفاده می شود. مقدار آنها معمولاً از 1٪ از جرم کل مواد تجاوز نمی کند.
جالب توجه است، در حالی که انتخاب رنگ لباس بر اساس سطح تمیزی ممکن است تأثیر مستقیمی بر نظارت بر آلودگی نداشته باشد، می تواند نظم کاری را بهبود بخشد و بر فعالیت کارگران در منطقه اتاق تمیز نظارت کند.
طبق استاندارد ISO 14644-5:2016، لباس‌های اتاق تمیز نه تنها باید ذرات بدن کارگران را حفظ کنند، بلکه باید به همان اندازه قابل تنفس، راحت و مقاوم در برابر تکه تکه شدن باشند.
ISO 14644 قسمت 5 (ضمیمه B) راهنمایی دقیقی در مورد عملکرد، انتخاب، خواص مواد، تناسب و پایان، راحتی حرارتی، فرآیندهای شستشو و خشک کردن، و الزامات ذخیره سازی لباس ارائه می دهد.
در این نشریه، ما شما را با رایج ترین انواع لباس های اتاق تمیز که مطابق با الزامات ISO 14644-5 هستند آشنا می کنیم.
توجه به این نکته مهم است که لباس‌های دارای رتبه ISO 8 (که اغلب به آن پیژامه می‌گویند) باید از پلی استر فیبر کربنی مانند کت و شلوار یا روپوش ساخته شده باشند. کلاه هایی که برای محافظت از سر استفاده می شوند ممکن است یکبار مصرف باشند، اما عملکرد آنها اغلب به دلیل حساسیت به آسیب های مکانیکی کاهش می یابد. سپس باید به یک درب قابل استفاده مجدد فکر کنید.
جزء جدایی ناپذیر لباس کفش است که مانند لباس باید از موادی ساخته شود که از نظر مکانیکی مقاوم بوده و در برابر انتشار کثیفی مقاوم باشد. به طور معمول لاستیک یا مواد معادل آن مطابق با الزامات ISO 14644 است.
در هر صورت، اگر تجزیه و تحلیل خطر نشان دهد که در پایان روش پانسمان، از دستکش های محافظ استفاده می شود تا انتشار آلودگی از بدن کارگر به محل کار به حداقل برسد.
پس از استفاده، لباس‌های قابل استفاده مجدد به یک مرکز لباس‌شویی تمیز فرستاده می‌شوند و در آنجا تحت شرایط کلاس 5 ISO شسته و خشک می‌شوند.
از آنجایی که کلاس های ISO 8 و ISO 7 نیازی به استریل کردن لباس ندارند، لباس بلافاصله پس از خشک شدن بسته بندی و برای کاربر ارسال می شود.
لباس های یکبار مصرف نیازی به شستن و خشک شدن ندارند، بنابراین رسیدگی به آن و ایجاد سیاست دفع زباله در سازمان ضروری است.
لباس های قابل استفاده مجدد را می توان برای 1 تا 5 روز استفاده کرد، بسته به آنچه در طرح کنترل آلودگی پس از تجزیه و تحلیل خطر ایجاد شده است. مهم است که به یاد داشته باشید از حداکثر زمانی که می توان از لباس ها می توان به طور ایمن استفاده کرد، تجاوز نکنید، به ویژه در مناطق تولیدی که کنترل آلودگی میکروبی مورد نیاز است.
لباس هایی که به درستی انتخاب شده و مطابق با استانداردهای ISO 8 و ISO 7 هستند، می توانند به طور موثری از انتقال آلاینده های مکانیکی و میکروبیولوژیکی جلوگیری کنند. با این حال، این امر مستلزم ارجاع به الزامات ISO 14644، انجام تجزیه و تحلیل خطر در منطقه تولید، توسعه یک طرح کنترل آلودگی و اجرای سیستم با آموزش مناسب کارکنان است.
حتی بهترین مواد و بهترین فناوری نیز به طور کامل مؤثر نخواهد بود مگر اینکه سازمان دارای سیستم های آموزشی داخلی و خارجی باشد تا اطمینان حاصل شود که سطح آگاهی و مسئولیت مناسب در پایبندی به طرح کنترل آلودگی ایجاد شده است.